acteur

Jaren geleden was ik met vriend D. een paar dagen naar Venetië. Ryanair gaf gratis vluchten door Europa weg, dus wij stonden vooraan in de rij. Vanaf Charlerois (dat dan weer wel) vlogen we naar het schone Venetië. Daar stonden ons een paar prachtige dagen te wachten.

Op onze laatste dag liepen we over het San Marcoplein waar een heuse filmset was verrezen. De productie was volop in touw. Overal liepen mensen dingen te regelen, camera's werden opgesteld en het geluid werd gecontroleerd. Ik had wel vaker een filmset gezien, maar vriend D. was danig onder de indruk. Hij wilde dolgraag het spektakel in ogenschouw nemen en probeerde me zelfs over te halen ons op te dringen bij de mensen die de figuranten begeleidden.

Ik had het geheel een tijdje geobserveerd en geconcludeerd dat onze laatste uren beter besteed konden worden dan met het kijken naar de opnames van een onbeduidende Italiaanse B-film. Het idee dat ik ook nog in dit ongetwijfeld belabberde product zou moeten figureren zag ik al helemaal niet zitten.

In de door vriend D. begeerde scene liep de hoofdpersoon pratend op de camera af. Onderwijl moesten de figuranten achter hem door het beeld lopen. Die glansrol zag vriend D. zich al innemen. De hoofdrol in de scene werd overigens gespeeld door een overduidelijk Italiaanse B-acteur van een bijzonder klein postuur. Ik voelde me zowaar groot(s) in zijn nabijheid. En ik ben echt heel erg klein.

Voor mij waren er heel weinig redenen veel aandacht aan deze oninteressante Italiaanse productie met ieniemienie hoofdpersoon te schenken. Mijn rol in het geheel leek ook niet onmiddellijk oscarwaardig materiaal op te gaan leveren, dus ik riep mijn veto uit. Een beetje bedremmeld volgde vriend D. me naar het zoveelste museum.

Terug in Amsterdam ontving ik al snel een mail van vriend D. Enig onderzoek op het wereldwijde web had hem verteld dat ik er volledig naast had gezeten. De Italiaanse B-productie bleek een Hollywood A-productie te zijn. En wel The Italian Job. De onbekende Italiaanse acteur met beperkte lichaamslengte bleek bij nader inzien de toch wel vrij bekende, maar nog steeds zeer kleine, Mark Wahlberg te zijn.

Dat heb ik nog heel lang moeten horen. Maandenlang viel hoon mij ten deel. Daarnaast heb ik vriend D. moeten beloven mij altijd onmiddellijk bij hem te melden zodra een van ons ergens een filmset ontwaart. Helaas zijn we die nooit meer tegengekomen. Die oscar laat nog even op zich wachten...