hamster

Ik ben dol op eten. Ontbijt, brunch, lunch, tussendoortjes, diner, late-nightsnacks. Mij mag je er altijd voor wakker maken.

En hoewel ik me tegenwoordig een beetje probeer in te houden, ben ik stiekem nog steeds in staat groter-dan-gemiddelde porties eten tot mij te nemen. Zo kan ik me de keer herinneren dat ik met vriendin K. een hele kip, anderhalve kilo aardappelen en een hap sla heb gegeten. De sla waren we uiteraard een beetje vergeten en die verscheen pas op het laatste moment alsnog op tafel. Toen alles schoon op was, hebben we ons nog op de frisse citroentaart gestort. Het was een heerlijke avond.

Met vriend M. bedacht ik ooit dat spareribs eten voor mij een uitstekende eerste date zou zijn. Toegegeven, het verorberen van bergen overheerlijk gemarineerd varkensvlees is nu niet direct de meest charmante bezigheid, maar dan weet de andere partij wel direct wat voor vlees er in de kuip zit.

Naast dat ik gewoon heel veel kan eten, heb ik vaak ook nog een gelukkige hand van kiezen. Vele malen heb ik de jaloerse blikken van zusje M. moeten doorstaan als ik weer eens precies had weten te bestellen wat zij achteraf gezien had willen hebben. En vriend D. lukte het zelfs Zuid-Oost Azië, eetparadijs pur sang, de plank volledig mis te slaan. Terwijl ik een heerlijk rundvleesgerecht voor mijn neus zag verschijnen, moest hij nog drie kwartier wachten op zijn kipsalade. Die had hij besteld, omdat hij een paar dagen ziek was geweest en dit leek hem een veilige keuze. Groot was zijn afschuw dan ook toen er uiteindelijk een bord gevuld met kippenbotjes en rauwe ui verscheen...

Waar ik eerder nog wel eens dacht dat ik me misschien iets bekoorlijker kon gedragen tijdens het eten, heb ik inmiddels besloten dat ik genetisch gezien gewoon zeer geschikt ben voor het verorberen van hele stapels heerlijkheden. Bij het oplossen van de Vrij Nederland puzzel gisteren was een van de omschrijvingen hamsterruimtes. Onmiddellijk wist ik dat het juiste antwoord wangen moest zijn.

Ik heb namelijk hamsterwangen en die komen uitstekend van pas bij het opslaan van grote hoeveelheden voedsel. Zo zit je laat op de avond wanneer je te lui bent om naar de keuken te lopen nooit verlegen om een hapje brunch of diner dat je eerder op de dag in je wangen hebt opgeslagen als appeltje voor de dorst.

goudlokje

Brunchen is één van mijn favoriete activiteiten. Vooral het feit dat je eerst kunt uitslapen en meteen daarna over kunt gaan tot eten, spreekt me erg aan. Met enige regelmaat ga ik in het weekend met Vriendinnetje J. uit brunchen. Zo ook enige weken terug.

We struinden heerlijk rustig naar onze vaste brunchgelegenheid en ploften neer op de bank aan de leestafel waar we meteen alle weekendedities van de kranten confisqueerden. Bestellen hoefden we niet, aangezien we er zo vaak komen dat de alleraardigste meneer die er altijd is al precies weet wat we willen hebben. Vervolgens maakten we een hele hoop tijd zoek met het lezen en vooral voorlezen van opvallende berichten.

Met een voldaan gevoel verlieten we 's middags het brunchparadijs om ons te zetten aan de rest van de zaterdagmiddagactiviteiten. Enige tijd later bemerkte Vriendinnetje J. tot haar schrik dat ze haar telefoon kwijt was. Met mijn telefoon belde ze haar eigen nummer in de hoop dat er een eerlijke vinder op zou nemen. Gelukkig nam de alleraardigste meneer van de brunchroom op en kon zij even later haar telefoon weer in de armen sluiten.

"Eind goed, al goed", denk je dan. De werkelijkheid bleek minder rooskleurig. Wij waren beiden namelijk glad vergeten dat wanneer ik Vriendinnetje J. bel er een foto van mij in beeld verschijnt. Daarnaast schalt er een liedje dat over mij gaat uit de telefoon en verschijnt ook een wat ongebruikelijke naam in beeld. "Ach, misschien heeft hij niks gezien", hoopte ik nog.

Toen de alleraardigste meneer echter de week daarop mijn koffie met een welgeplaatst "en een cappuccino voor goldie locks" neerzette wist ik genoeg. Op zoek naar een nieuwe brunchgelegenheid.

.