hamster

Ik ben dol op eten. Ontbijt, brunch, lunch, tussendoortjes, diner, late-nightsnacks. Mij mag je er altijd voor wakker maken.

En hoewel ik me tegenwoordig een beetje probeer in te houden, ben ik stiekem nog steeds in staat groter-dan-gemiddelde porties eten tot mij te nemen. Zo kan ik me de keer herinneren dat ik met vriendin K. een hele kip, anderhalve kilo aardappelen en een hap sla heb gegeten. De sla waren we uiteraard een beetje vergeten en die verscheen pas op het laatste moment alsnog op tafel. Toen alles schoon op was, hebben we ons nog op de frisse citroentaart gestort. Het was een heerlijke avond.

Met vriend M. bedacht ik ooit dat spareribs eten voor mij een uitstekende eerste date zou zijn. Toegegeven, het verorberen van bergen overheerlijk gemarineerd varkensvlees is nu niet direct de meest charmante bezigheid, maar dan weet de andere partij wel direct wat voor vlees er in de kuip zit.

Naast dat ik gewoon heel veel kan eten, heb ik vaak ook nog een gelukkige hand van kiezen. Vele malen heb ik de jaloerse blikken van zusje M. moeten doorstaan als ik weer eens precies had weten te bestellen wat zij achteraf gezien had willen hebben. En vriend D. lukte het zelfs Zuid-Oost Azië, eetparadijs pur sang, de plank volledig mis te slaan. Terwijl ik een heerlijk rundvleesgerecht voor mijn neus zag verschijnen, moest hij nog drie kwartier wachten op zijn kipsalade. Die had hij besteld, omdat hij een paar dagen ziek was geweest en dit leek hem een veilige keuze. Groot was zijn afschuw dan ook toen er uiteindelijk een bord gevuld met kippenbotjes en rauwe ui verscheen...

Waar ik eerder nog wel eens dacht dat ik me misschien iets bekoorlijker kon gedragen tijdens het eten, heb ik inmiddels besloten dat ik genetisch gezien gewoon zeer geschikt ben voor het verorberen van hele stapels heerlijkheden. Bij het oplossen van de Vrij Nederland puzzel gisteren was een van de omschrijvingen hamsterruimtes. Onmiddellijk wist ik dat het juiste antwoord wangen moest zijn.

Ik heb namelijk hamsterwangen en die komen uitstekend van pas bij het opslaan van grote hoeveelheden voedsel. Zo zit je laat op de avond wanneer je te lui bent om naar de keuken te lopen nooit verlegen om een hapje brunch of diner dat je eerder op de dag in je wangen hebt opgeslagen als appeltje voor de dorst.

goudlokje

Brunchen is één van mijn favoriete activiteiten. Vooral het feit dat je eerst kunt uitslapen en meteen daarna over kunt gaan tot eten, spreekt me erg aan. Met enige regelmaat ga ik in het weekend met Vriendinnetje J. uit brunchen. Zo ook enige weken terug.

We struinden heerlijk rustig naar onze vaste brunchgelegenheid en ploften neer op de bank aan de leestafel waar we meteen alle weekendedities van de kranten confisqueerden. Bestellen hoefden we niet, aangezien we er zo vaak komen dat de alleraardigste meneer die er altijd is al precies weet wat we willen hebben. Vervolgens maakten we een hele hoop tijd zoek met het lezen en vooral voorlezen van opvallende berichten.

Met een voldaan gevoel verlieten we 's middags het brunchparadijs om ons te zetten aan de rest van de zaterdagmiddagactiviteiten. Enige tijd later bemerkte Vriendinnetje J. tot haar schrik dat ze haar telefoon kwijt was. Met mijn telefoon belde ze haar eigen nummer in de hoop dat er een eerlijke vinder op zou nemen. Gelukkig nam de alleraardigste meneer van de brunchroom op en kon zij even later haar telefoon weer in de armen sluiten.

"Eind goed, al goed", denk je dan. De werkelijkheid bleek minder rooskleurig. Wij waren beiden namelijk glad vergeten dat wanneer ik Vriendinnetje J. bel er een foto van mij in beeld verschijnt. Daarnaast schalt er een liedje dat over mij gaat uit de telefoon en verschijnt ook een wat ongebruikelijke naam in beeld. "Ach, misschien heeft hij niks gezien", hoopte ik nog.

Toen de alleraardigste meneer echter de week daarop mijn koffie met een welgeplaatst "en een cappuccino voor goldie locks" neerzette wist ik genoeg. Op zoek naar een nieuwe brunchgelegenheid.

.

vuilnis

Momenteel hoor ik het vertrouwde geluid van een bezemwagen door de straat gaan. De vuilnismannen zullen een flinke kluif hebben aan het vele vuil dat zich bij mij in de straat verzameld heeft. Aan de oproep je vuilnis zolang op je balkon/in je achtertuin/maar vooral anywhere but op straat te bewaren lijk alleen ik gehoor te hebben gegeven.

In mijn straat bevinden zich binnen honderd meter inmiddels twee bergen vuilnis die zo hoog zijn dat de containers niet eens meer zichtbaar zijn. Naast ordinair huisvuil hebben mensen ook de kans gegrepen van hun overtollige huisraad af te komen. Blijkbaar nodigt een berg afval uit tot het deponeren van meer afval.

Opvallend vind ik het dat de kinderen in mijn straat al hun fancyschmancy speelgoed aan de kant hebben geworpen en zich vol enthousiasme op de steeds weliger tierende Alpe d'Afval hebben gestort. De speeltuin waar zij zich normaliter vermaken met eenwielers, voetballen en de rest van de intertoysgids ligt inmiddels bezaaid met opengetrokken vuilniszakken.

Afval lijkt de nieuwste speelgoedtrend onder kinderen. Een paar dagen terug begon het. Ik zag een kind over de vuilniszakken klauteren om een kartonnen doos te bemachtigen waarvan hij vervolgens een soort harnas bouwde. En aantrok. Al snel volgden er meer kinderen. Gehuld in hun kartonnen harnassen werd overgegaan tot het veroveren van het speeltoestel. Even waande ik me in de derde wereld.

Eigenlijk moet je nog dankbaar zijn dat de keus op een kartonnen harnas was gevallen en dat ze voor dit doel niet voor de vuilniszak kozen. Die vuilniszakken kregen wel degelijk een rol toebedeeld in de feestvreugde, want die bleken bij de bestorming van het toestel uitermate goed van pas te komen. Een nadeel is wel dat vuilniszakken sneuvelen als je ermee zwaait en gooit. Zo is de speeltuin inmiddels veranderd in een slagveld van vuilnis. Met blij rond dartelende kindertjes.

Maar nu komt de bezemwagen roet in het eten gooien. Ik vind het bijna sneu voor de kinderen dat hun nieuwste speeltje ze ontnomen wordt. Eigenlijk is het toch heel mooi dat die verwende consumerende kinderen van tegenwoordig stiekem heel blij worden van een berg walmend afval? In Oost is een kinderhand nog snel gevuld.

Net keek ik trouwens nog even uit het raam en de vuilnismannen lijken alleen de straat een beetje geveegd te hebben. Ongetwijfeld tot groot genoegen van de kinderen hebben ze het afval nog maar even laten liggen. Vanmiddag wordt de strijd ongetwijfeld vervolgd. Misschien gooi ik mijn eigen vuilniszakken er toch ook maar bij...